Het is geweldig dat er steeds meer ‘energie’ is om TRE naar mensen te brengen die getroffen zijn door de oorlog in Oekraïne. Vanuit dit medeleven begrijpen we de impuls om TRE aan zoveel mogelijk mensen aan te bieden.
Vooraleer je daarvoor kiest, lees je best enkele bedenkingen van ervaren TRE-begeleiders, vanuit hun jarenlange begeleiding van overlevenden. De impact van TRE kan te groot zijn en gelukkig zijn er ook andere vormen van ‘zelf-reguleren’.
Zorg voor jezelf:
We weten dat dit niet gemakkelijk is om aan te nemen maar het is nu vooral goed om eerst iets voor jezelf te doen. Zodat je zelfbewust met deze impulsieve reactie kunt omgaan. Ga dus eerst in je eigen lichaam. Neem alsjeblieft de tijd om jezelf te reguleren, te gronden je eigen TRE-proces te observeren. Dat je de eigen opgedane spanning (die je via 24/24 uur nieuws en allerlei traumatiserende foto’s en berichten binnenkreeg) kunt ontladen en daarna rationeler kunt denken over mogelijke acties.
Timing afstemmen:
Impulsief reageren op de pijn en ellende die anderen doormaken, zal je energie en toewijding die nodig is niet ondersteunen op langere termijn.
En TRE is pas effectief als onderdeel van een collectieve aanpak met een lange termijnplanning en vanuit een goede organisatie. Een van de aanwijzingen van David Berceli, gaat over de timing van het aanbieden van TRE.
David’s advies is :
“dat mensen hun verdedigingsreacties intact moeten kunnen houden zolang ze nog midden in de ramp zitten. Of in de eerste fase van de rampenrespons, die de noodfase wordt genoemd. Die eerste fase is omdat mensen voor zichzelf voedsel, water, onderdak, gezondheid en veiligheid willen. Mensen hebben hun verdedigingsmodus nodig om in hun basis levensonderhoud te voorzien. Pas als er basisbehoeften zijn en er veiligheid ervaren wordt, zal hun zenuwstelsel klaar zijn om te profiteren van TRE. Dit kan maanden duren, geen dagen of zelfs weken.”
Selectie, wie wel en wie niet:
David geeft daarnaast het belang aan: “dat je goed moet kunnen inschatten met wie je wel of niet werkt als je TRE aanbiedt. Dat je zo goed mogelijk vooraf moet beoordelen wie je sessies bijwonen. Het is belangrijk om te beseffen dat je anders werkt met wie uit een shocktrauma moet komen, versus diegenen die complexere trauma’s hebben samen met deze shocktraumareactie. En je hebt ook andere psychologische bronnen nodig om mensen naar door te verwijzen voor intensiever werk dan TRE en voor follow-up. “
Samen, vertrouwen en verbinding maken:
En tenslotte is het ook belangrijk dat je eerst connectie maakt, een veilige ruimte creëert en dit gebeurt niet snel. Je moet de mensen eerst leren kennen, een band met hen opbouwen en hun leven in een nieuw land leren begrijpen.
Je kunt dit niet alleen. Beter is om contact te leggen met NGO’s die er zijn om vluchtelingen op te vangen en vandaaruit aan te sluiten. Zij kunnen je helpen om in contact te komen met vluchtelingen, zodat je hen kunt leren kennen, je de ruimte kunt bieden, en je misschien zelfs eerst via andere steun de connectie kunt maken.
Maar nogmaals, dit kan pas gebeuren als de noodfase voorbij is, omdat deze organisaties nu overstelpt worden door wat ze nu al moeten doen.
Schat je draagkracht in:
Een TRE-collega die in Nepal (ter plaatse) ondersteuning bood, meldt nog dit: “Weet dat, als je mensen wil ondersteunen in hun zelfregulering en empoweren via TRE, je algauw een engagement van minstens 3 jaar aangaat, met de mensen en de organisaties waarmee je samen werkt. Want het belangrijkste is dat je duurzaam resultaat krijgt en geen kwaad wil berokkenen. “
Als je denkt dat je je niet zult kunnen verbinden voor een langere termijn, begin dan niet aan het TRE-project en tracht vanuit je medeleven op een andere manier een bijdrage te leveren.
Zorg goed voor jezelf.
Bescherm jezelf, tril de spanning uit je lijf, hou het hoofd koel, gebruik al je zintuigen. Connecteer met je omgeving, voed je dankbaarheid en adem. En super dank voor al wat binnen je mogelijkheden ligt.
Karin en Jo, TRE-trainers voor België.
